มวยไทยติดปีก

มวยไทยถือเป็นศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวในแนวตั้ง ดังนั้น มันจึงสามารถแสดงอานุภาพที่รุนแรงของมันได้ เมื่อผู้ใช้มวยไทยยืนอยู่บนพื้นดิน (ที่มั่นคง) แต่น่าเสียดายที่ผู้คิดค้นมวยไทยไม่ได้คิดว่า มนุษย์ยืนสองขาแบบพวกเราก็ย่อมมีวันล้มลงกับพื้นได้ ดังนั้น ผู้ใช้มวยไทยจึงไม่สามารถแสดงอานุภาพใด ๆ ได้เลย หากถูกคู่ต่อสู้กดล็อกหรือกดนอนลงกับพื้น!!!

ปัจจุบัน การจัดชกมวยไทยยังคงมีอยู่ มีพัฒนาการในวงจำกัดในระดับหนึ่ง โดยตั้งอยู่บนพื้นฐานเดิม ๆ นั่นคือ การเป็นธุรกิจสีเทาเข้ม ๆ เพราะมีเรื่องของการใช้ความรุนแรง อิทธิพล และการพนันเข้ามาเกี่ยวข้อง!!!

ผมเคยได้ดูบาสเกตบอล NBA อยู่บ่อย ๆ ผมชอบมาก ชอบตรงการเก็บสถิติของผู้เล่น ซึ่งเก็บได้ละเอียดเว่อร์ ๆ เช่น บอกได้ว่าผู้เล่นคนดังกล่าว เคยทำแต้มได้เท่าไหร่ เคยป้องกันการทำแต้มได้กี่ครั้ง หรือเคยส่งบอลให้ผู้เล่นอื่นทำแต้มได้กี่ครั้ง เป็นต้น

ผมจึงมองว่าการเก็บสถิติแบบนี้เป็นสีสัน เป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มที่ดี ที่น่าจะนำมาประยุกต์ใช้กับมวยไทยได้!!!

งั้นเราต้องตั้งโจทย์ก่อนว่าถ้าเป็นมวยไทย เราอยากจะเก็บสถิติอะไรของนักมวยบ้าง เพื่อให้เกิดมูลค่าเพิ่มแก่ธุรกิจมวยไทย โดยสถิติดังกล่าวจะต้องสร้างอรรถประโยชน์ในหลาย ๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นประโยชน์แก่โปรโมเตอร์เพื่อการจับคู่นักมวย ประโยชน์แก่ผู้ชมเพื่อการติดตามผลงาน ประโยชน์แก่นักพนันเพื่อการแทงพนัน หรือ ประโยชน์แก่ค่ายมวยเพื่อการวิเคราะห์นักมวยของตัวเองหรือคู่แข่ง เป็นต้น

โดยส่วนตัวผมเห็นว่า การเก็บสถิติของนักมวย ควรจะแบ่งออกเป็น 2 ระดับใหญ่ ๆ คือ

ระดับที่ 1 สถิติแบบกว้าง

ซึ่งเป็นสถิติปรกติที่มีการเก็บกันอยู่แล้ว เช่น จำนวนครั้งที่เคยขึ้นชก, นักมวยที่เคยชกด้วย, จำนวนครั้งที่เคยชนะ เสมอ แพ้ เป็นต้น

ระดับที่ 2 สถิติแบบละเอียด

อันนี้แหล่ะที่กำลังจะโม้ เพราะสถิติที่ควรจะเก็บไว้คือ จำนวนครั้งที่นักมวยเคยออกอาวุธใส่คู่ชก สำหรับการขึ้นชกในแต่ล่ะครั้ง แยกประเภทไปเลยว่าเป็น เตะซ้ายกี่ครั้ง เตะขวากี่ครั้ง เตะสูงหรือเตะต่ำ เตะแล้วเข้าเป้า เตะแล้ววืด หรือเตะแล้วโดนกันได้ เป็นต้น

นอกจากนี้ยังต้องเก็บสถิติด้วยว่า นักมวยแต่ล่ะคนเคยโดนอาวุธไปกี่ดอก โดนแล้วหลบได้ กันได้ หรือโดนเต็ม ๆ เป็นต้น

–

ทีนี้ … ถ้าเราตัดเรื่องความไร้สาระในการจัดเก็บสถิติแบบละเอียดออกไป รวมทั้งอย่าเพิ่งไปคิดถึงต้นทุนที่จะเกิดขึ้นในการจัดเก็บฯ แล้วมาคิดว่ามันมีหนทางไหนบ้างที่จะจัดเก็บสถิติแบบละเอียดได้ เราก็จะพบว่ามีหนทางในการจัดเก็บได้อยู่ 2 ทาง อันได้แก่

1. จัดเก็บโดยใช้มนุษย์ โดยการวางตำแหน่งผู้จัดเก็บสถิติไว้ 4 ด้านรอบเวทีมวย แล้วให้ผู้จัดเก็บสถิติใช้สายตามองนักมวยที่กำลังชกอยู่บนเวที พร้อมทั้งใช้นิ้วมือกดปุ่มเพื่อบันทึกสถิติต่าง ๆ ของนักมวยลงในคอมพิวเตอร์

สำหรับวิธีนี้ถือว่าง่ายดี ได้ผลลัพท์ที่ต้องการโดยไม่สนใจวิธีการ แต่น่าเสียดาย ความผิดพลาดก็มีโอกาสเกิดขึ้นได้!!!

2. จัดเก็บโดยใช้คอมพิวเตอร์ โดยการติดกล้องวีดีโอ 4 ตัวเล็งไปยังด้านทั้ง 4 ด้านของเวทีมวย แล้วใช้เทคโนโลยี Video Processing เพื่อจับภาพเคลื่อนไหวของนักมวยที่กำลังชกบนเวที พร้อมทั้งอ่านท่าทางต่าง ๆ ของนักมวยว่านักมวยกำลังทำอะไรอยู่ แล้วจึงจัดเก็บสถิติต่าง ๆ ลงในคอมพิวเตอร์ต่อไป

สำหรับวิธีนี้ถือว่าง่ายในการใช้งาน (หากทำได้) แต่ยากโคตร ๆ สำหรับคนที่ทำ Video Processing เลยล่ะ เพราะนั่นหมายความว่าระบบซอฟต์แวร์ดังกล่าว จะต้องรู้จักท่าทางของมวยไทยเป็นอย่างดี อีกทั้งยังต้องเข้าอกเข้าใจในทฤษฎีสรีรวิทยากล้ามเนื้อของมนุษย์ เผลอ ๆ อาจจะเดาได้ก่อนด้วยซ้ำ ว่านักมวยจะออกอาวุธอะไร!!!

โดยส่วนตัวมองว่า ถ้าสนใจในผลลัพท์เพื่อนำไปใช้งานต่อยอด เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับมวยไทยแล้วล่ะก็ เอาแบบ “จัดเก็บโดยมนุษย์” น่าจะง่ายกว่าจมเลยอ่ะ T-T

[tags]มวยไทย, ติดปีก[/tags]