การเติบโตของเว๊ปเมืองไทย

เมื่อวานผมได้พูดคุยกับผู้ร่วมงาน ซึ่งเป็นพนักงานของบริษัทเอกชน ที่เข้ามาเป็นที่ปรึกษาในการจัดสร้างและดูแลระบบซอฟต์แวร์ให้กับองค์กรที่ผมทำงานอยู่ครับ

เธอ – พี่ไท้ ที่ทำงานหนูมีเด็กเข้ามาใหม่ด้วยล่ะ เป็นเจ้าของเว๊ป ThaiWare ด้วยนะ
ผม – อ๊ะ จริงดิ น่าสนใจแฮะ ยังไงต่อ แล้วทำไมเขาถึงเข้าไปทำงานบริษัทคุณล่ะ?
เธอ – เขาบอกว่าเขาเบื่อเขียนเว๊ป แถมไม่ได้รู้จักใครด้วย ก็เลยออกมาทำงาน จะได้รู้จักคนอื่นบ้าง
ผม – แล้วเขาเป็นไงล่ะ?
เธอ – ยังเด็กอยู่เลยพี่ เด็กกว่าหนูอีก
ผม – แล้วเขาเข้ามาทำอะไรล่ะ?
เธอ – ก็เข้ามาเป็น Analyst แบบหนูเนี่ยแหล่ะ แต่ก็มีเขียน ABAP บ้างเหมือนกันนะ
ผม – เออ แปลกดี!!!

อันนี้ผมถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวครับ ใครจะเป็นเจ้าของเว๊ปไซต์ซึ่งโด่งดัง แถมเว๊ปไซต์ดังกล่าวก็สามารถสร้างกำไรสุทธิได้ดี แต่ก็ยังมาทำงานเป็นพนักงานของบริษัทอื่น ก็เรื่องของเขาครับ เป็นความพอใจของเขาเอง ผมย่อมไม่สิทธิ์วิพากษ์วิจารณ์ใด ๆ

เห็นที่สหรัฐอเมริกาแล้วแตกต่างกันนิดหน่อย ที่นั่นหากใครก็ตามทำเว๊ปไซต์ได้โด่งดัง แถมมีกำไรสุทธิจากเว๊ปไซต์นั้น ๆ ส่วนใหญ่ล้วนจะตัดสินใจจดทะเบียนเป็นบริษัทหรือห้างหุ้นส่วน จากนั้นบรรจุเว๊ปไซต์ดังกล่าวให้เป็นสินทรัพย์ของบริษัท แล้วผู้ก่อตั้งก็จะทุ่มเททำงานเต็มเวลาให้กับบริษัทของตน เพื่อพัฒนาคุณภาพให้กับเว๊ปไซต์ของตนให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป หรือไม่ก็แตกหน่อเว๊ปไซต์อื่น ๆ ต่อไป

ถ้าเป็นเมืองไทยจะกลับกันนิดหน่อย ส่วนใหญ่แล้วเว๊ปไซต์ดัง ๆ ของเมืองไทย ล้วนก่อตั้งขึ้นโดยนักเรียนและนักศึกษาผู้มีแรงบันดาลใจ พวกเขาเป็นเหมือนกับถ่านไฟฉายตราแมวเก้าชีวิต ที่มีพลังมากกว่าคนทั่วไปในรุ่นเดียวกัน ในขณะที่คนรุ่นอาวุโสกว่าซึ่งทำงานประจำแล้วนั้น ถึงแม้จะมีประสบการณ์มากกว่า มีทักษะมากกว่า แต่ก็สาละวนอยู่กับการทำงานประจำ ใช้เวลาตั้งแต่เช้ายันค่ำ เพื่อทำงานให้กับระบบของผู้อื่น จนไม่มีเวลาและแรงงานสมองเพื่อมาสร้างเว๊ปไซต์ให้ดัง ๆ ได้

ความมั่นคงของงาน คงจะเป็นสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจที่คนเหล่านี้ระลึกอยู่ เพราะในใจลึก ๆ แล้วพวกเขาก็คงไม่รู้สึกเชื่อถือเหมือนกันว่า เว๊ปไซต์ที่ตอนนี้โด่งดังและสร้างกำไรสุทธิอย่างสม่ำเสมอของตนนั้น จะสามารถทำแบบนี้ไปได้เรื่อย ๆ ถึงเมื่อไหร่ มันจะยั่งยืนมั้ย?

มันเป็นเรื่องที่น่าขบคิด … จริง ๆ

[tags]คอมพิวเตอร์,เว๊ปไซต์,การเติบโต,การจัดการ[/tags]