เครื่องทุ่นแรง

ผมไม่ใช่คนใจร้อน แต่ผมก็ขี้เกียจจะต้องสร้างอะไรซักอย่างหนึ่ง ด้วยกำลังทั้งหมดของตัวเอง ดังนั้น ผมจึงมักจะหา “เครื่องทุ่นแรง” เสมอ

ถ้าผมต้องต่อสู้กับใคร ผมจะไม่ลังเลใจที่จะใช้ “อาวุธ” เพราะถ้าสู้แพ้ มันจะแย่ยิ่งกว่าการเสียศักดิ์ศรีที่ใช้อาวุธซะอีก

ถ้าผมต้องสร้างซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ ผมก็จะใช้ “Software Framework” เพราะมันมีงานพื้น ๆ หลาย ๆ อย่าง งานซ้ำ ๆ ที่ต้องทำทุกครั้งที่เราจะสร้างซอฟต์แวร์ แล้ว Software Framework ก็ทำแทนให้เราไปแล้ว เราแค่นำมันมาใช้ แล้วสร้างสิ่งที่เราต้องการต่อยอดบนตัวมันแทน

ถ้าผมต้องสร้างส่วนประกอบอื่น ๆ ของซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ ผมก็จะไม่ลังเลใจที่จะใช้ “Tools” ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นแบบฟรีหรือไม่ฟรี

ถ้าผมต้องบริหารจัดการระบบงานคอมพิวเตอร์ ซึ่งประกอบไปด้วย คน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ ผมก็จะใช้ Management Process ที่เป็น Best Practice เพื่อเข้ามาบริหารจัดการ เพราะยังไง ๆ ปัญหาที่มักจะเกิดขึ้นซ้ำ ๆ ของการบริหารจัดการระบบงานคอมพิวเตอร์ของทุก ๆ ที่ มันก็เหมือน ๆ กันหมดอ่ะแหล่ะ

ดังนั้นผมจึงคิดว่า ถ้าหากต้องตั้งทีมงานขึ้นมาเพื่อพัฒนาซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ ผมควรจะจัดสัดส่วนของบุคลากรเป็นแบบ 80/20

โดยแบ่งให้คนในทีม 80% เป็นพวกเก่งเรื่องสรรหาและใช้ “เครื่องทุ่นแรง” ส่วนคนอีก 20% เป็นพวกเก่งสร้าง “เครื่องทุ่นแรง”

ในยุคนี้ มนุษย์ที่เก่งการใช้ “เครื่องทุ่นแรง” ดูจะมีภาษีมากกว่าคนที่เก่งการสร้าง “เครื่องทุ่นแรง” เยอะเลย!!!