ช่วงนี้ผมกำลังยุ่ง ๆ อยู่กับการเรียนรู้กระบวนการผลิตในแบบโรงงานอุตสาหกรรม รวมทั้งเรียนรู้เครื่องจักรทุ่นแรงต่าง ๆ ที่ใช้ในโรงงานอุตสาหกรรมอยู่ เพราะผมเริ่มรู้ตัวแล้วว่าผมกำลังอิ่มตัวในงานไอที อีกอย่างผมก็ได้ลองทำกิจการไอทีเล็ก ๆ หลายอย่างแล้วแต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากผมมักจะทำคนเดียว ไม่ได้ทำเป็นหมู่คณะ แถมอุปนิสัยผมก็ไม่ชอบทำงานให้ใคร มันก็เลยไม่สอดคล้องกับกิจการไอทีในบ้านเรา ที่ต้องเอาดีจากการรับจ้างทำของให้คนอื่น หรือรับจ้างให้บริการทางด้านไอทีให้กับใคร ๆ
คนไทยเราน่ะเข้าใจผิด คิดว่าจะก้าวกระโดดจากกิจการอุตสาหกรรม แล้วมาทำกิจการไอทีเลย ทั้ง ๆ ที่ความเป็นจริง แม้แต่ประเทศพัฒนาแล้ว ก็ยังมีบริษัทเพียงไม่กี่รายหรือเพียงหยิบมือ ที่สามารถก่อร่างและยืนหยัดขึ้นมาเป็นบริษัทไอทีแถวหน้าในวงการได้!!!
ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป ผมก็เลยคิดว่าผมควรจะถอยกลับมาก้าวนึง โดยหันมาจับทางกิจการอุตสาหกรรมแทน ซึ่งเป็นได้ทั้งอุตสาหกรรมครัวเรือนหรืออุตสาหกรรมโรงงาน แล้วเอาไอทีที่ผมเรียนรู้มา เสริมเข้าไปในกิจการอุตสาหกรรมที่กำลังจะทำ เพื่อทำให้มันกลายเป็นกิจการอุตสาหกรรมฉลาด
ที่ผ่านมา นิยามของอุตสาหกรรมมักดูไม่ค่อยฉลาด เพราะถ้าพูดถึงอุตสาหกรรม ทุกคนก็จะนึกถึงโรงงาน นึกถึงคนงานที่ต้องทำงานซ้ำ ๆ หน้าเครื่องจักร นึกถึงเครื่องจักรที่ไม่ค่อยฉลาด นึกถึงวัตถุดิบที่กองสุม ๆ เอาไว้มุมห้อง และนึกถึงโน่นนี่นั่น บลา ๆ ๆ ๆ
โดยส่วนตัวแล้วผมมองว่าการทำให้กิจการอุตสาหกรรมฉลาดนั้น มีสองวิธี คือ …
หนึ่ง ทำให้มันฉลาดโดยการเอาไอทีเข้าไปจับที่เครื่องจักร หรือก็คือควบคุมเครื่องจักรให้ทำงานอัตโนมัติด้วยสมองกล ไม่้ว่าจะใช้วิธีฝังไมโครชิปให้กับเครื่องจักร หรือควบคุมเครื่องจักรผ่านระบบคอมพิวเตอร์ หรือ
สอง ปล่อยให้เครื่องจักรโง่ต่อไป แล้วเอาไอทีเข้าไปจับที่กระบวนการบริหารจัดการ โดยใช้คอมพิวเตอร์เพื่อทำ Enterprise Resource Planning หรือก็คือให้คอมพิวเตอร์เป็นตัวบริหารจัดการด้านบัญชี, การเงิน, พัสดุ, การขาย, การผลิต และ บุคลากร แทน
ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ล้วนต้องใช้ความรู้ทางไอทีทั้งนั้น ไม่มากก็น้อย
