นักปรุงแต่งข้อมูลข่าวสาร

ผมเคยซื้อหนังสือเล่มนึงมาอ่านครับ หนังสือชื่อว่า The Future of Money เขาอธิบายเรื่องนึงเอาไว้ซึ่งน่าสนใจมาก เขาบอกว่า “ข้อมูล” เป็นสินค้าที่ใช้แล้วไม่หมดไป ยิ่งใช้ยิ่งมากขึ้น และ “ข้อมูล” ก็เป็นเพียงแค่วัตถุดิบ การจะทำให้วัตถุดิบอย่าง “ข้อมูล” พร้อมใช้งานได้ ต้องผ่านการปรุงแต่งซะก่อน เพื่อให้กลายเป็น “สารสนเทศ”

ประเด็นนี้ค่อนข้างน่าสนใจมาก ความหมายมันมีนัยยะที่กว้างขวาง ผมจะอธิบายให้เป็นเชิงเปรียบเทียบ เพื่อให้ได้อรรถรสมากขึ้น

ในสมัยก่อนมนุษย์เราหาวัตถุดิบเพื่อมาทำอาหารเลี้ยงชีพได้อย่างยากลำบากมาก มนุษย์ต้องออกไปล่าสัตว์ ต้องออกไปเก็บของป่า ก็เปรียบได้กับสมัยก่อนนั้น เราหาความรู้ได้ด้วยความยากลำบากมาก เพราะสมัยนั้นหนังสือมีราคาแพง, การลงทะเบียนเรียนมีค่าใช้จ่ายสูง อีกทั้งในสมัยก่อนอินเตอร์เน็ตก็ไม่มี ทำให้ข้อมูล, ความรู้ และข่าวสารกระจุกตัวอยู่กับคนในกลุ่มที่จำกัด

ประเด็นจึงอยู่ที่การได้มาซึ่งวัตถุดิบ ก็คือ ข้อมูล, ความรู้ และข่าวสาร!!!

ถัดมามนุษย์ก็สามารถจัดหาวัตถุดิบได้โดยง่าย เพราะมนุษย์รู้จักการทำเกษตรกรรม, กสิกรรม, ปศุสัตว์ และอุตสาหกรรมอาหาร ก็เปรียบได้กับสมัยนี้ ที่เราหาข้อมูล, ความรู้ และข่าวสารได้อย่างง่ายดาย เพราะเดี๋ยวนี้หนังสือคอมพิวเตอร์กลาดเกลื่อน, การเรียนคอมพิวเตอร์เป็นเรื่องธรรมดา เพราะสถาบันการศึกษาให้ความสำคัญ อีกทั้งการเข้าถึงอินเตอร์เน็ต ก็กลายเป็นเรื่องง่าย ๆ ไม่มีกลไกหรือพิธีกรรมที่ยุ่งยากซับซ้อนอีกต่อไป

ประเด็นจึงกลายเป็นว่า เราจะเอาวัตถุดิบมาปรุงแต่งเป็นอาหารรสเลิศได้อย่างไร? ซึ่งเปรียบได้กับการที่เราจะเอาข้อมูล, ความรู้ และข่าวสารมาปรุงแต่งให้เป็นสารสนเทศอันทรงคุณค่าได้ยังไง?

ตอนแรกผมเข้าใจไปว่า การปรุงแต่งข้อมูลข่าวสารเป็นธุระของบรรดาสื่อมวลชน, ผู้เขียนบทความ, นักการตลาด, นักบัญชี, นักโฆษณา ไม่ใช่ธุระของนักพัฒนาซอฟต์แวร์!!! แต่ผมคิดผิด

บรรดาคนที่มีอาชีพข้างต้นจะเริ่มไม่สามารถปรุงแต่งข้อมูลข่าวสารของตนเองได้ หากข้อมูลข่าวสารมีปริมาณที่มากมาย อีกทั้งสลับซับซ้อน มีตัวแปรเยอะ เกินกว่าที่มนุษย์ธรรมดาจะทุ่มเทแรงกาย ปรุงแต่งผลลัพท์ออกมาได้ในเวลาที่จำกัด และได้ผลลัพท์ที่มีคุณภาพดี

ดังนั้นศาสตร์ที่เรียกว่าเทคโนโลยีสารสนเทศ หรือ Information Technology จึงเกิดขึ้น เพื่อรองรับปัญหานี้!!!

ผมเคยเขียนถึงบทบาทของวิศวกรเครื่องกล, วิศวกรไฟฟ้า, วิศวกรอิเลกทรอนิกส์, วิศวกรคอมพิวเตอร์ และนักวิทยาการคอมพิวเตอร์เอาไว้แล้วในหัวข้อ Computer Engineering vs Computer Science แต่ผมละเลยที่จะไม่เขียนถึงสาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศเลย ที่ผมไม่เขียนถึง ไม่ใช่เพราะมันเป็นสาขาที่ไม่น่าสนใจ แต่เป็นเพราะสาขานี้เป็นสาขาที่สำคัญอย่างยิ่ง เป็นสาขาที่เกิดขึ้นจากการตกผลึกทางความคิดของผู้ทรงภูมิปัญญาทั้งหลาย เรื่องของสาขานี้ผมจึงต้องนำมาแยกเขียนเอาไว้เป็นหัวข้อนึง นั่นก็คือหัวข้อนี้

สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ ถูกคิดค้นขึ้น เพื่อใช้ผลิตผู้มีความเป็นเลิศในการปรุงแต่งข้อมูลข่าวสารครับ หากใครลองเอาหลักสูตรวิชาของคนที่เรียนสาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ กับ สาขาวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศมาเทียบดูกันก็จะพบว่า หลักสูตรของวิทยฯคอมฯ เน้นหนักไปทางการสร้างเครื่องมือเพื่อแก้โจทย์ปัญหาต่าง ๆ โดยเครื่องมือที่สร้างจะอยู่ในรูปของซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์!!! ในขณะที่สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศ กลับเน้นไปทางการใช้ทฤษฎีทางคอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์เพื่อปรุงแต่งข้อมูลข่าวสารเป็นหลัก ส่วนการสร้างเครื่องมือเพื่อแก้ปัญหาเป็นเรื่องรอง

หรือถ้าจะเปรียบง่าย ๆ เหมือนในเกมส์ Ragnarok ก็คือ วิศวกรคอมพิวเตอร์ หรือ นักวิทยาการคอมพิวเตอร์ ที่สามารถสร้างซอฟต์แวร์ระดับสุดยอด อภิมหาอมตะนิรันดร์กาลได้ ก็เปรียบได้กับ นักตีดาบในตำนาน ที่สามารถตีดาบเทพ Level 99 ได้ ในขณะที่ นักเทคโนโลยีสารสนเทศ ที่สามารถประยุกต์ใช้ซอฟต์แวร์ต่าง ๆ มาปรุงแต่งข้อมูลให้ทรงคุณค่าอย่างยิ่งยวดได้ ก็เปรียบได้กับ นักดาบในตำนาน ที่มี skill ในการใช้ดาบเทพได้นั่นเอง

วกกลับมาก่อน ก่อนที่จะต๊องไปกว่านี้ … โดยสรุปแล้ว อย่างที่เราเห็น ปัจจุบันข้อมูลมันแยะจริง ๆ แค่หัวเรื่องเดียวกัน ข้อมูลก็มาจากหลาย ๆ แหล่งแถมเป็นข้อมูลที่มีมิติที่ไม่เหมือนกันด้วย หากเรามีทักษะในการเป็นนักปรุงแต่งข้อมูลข่าวสารได้ โดยไม่ต้องจบสาขาเทคโนโลยีสารสนเทศ ก็คงดีไม่น้อยเลยเน้อะ

เท่าที่ผมรู้มานะ เดี๋ยวนี้อาชีพนักปรุงแต่งข้อมูลข่าวสาร เริ่มทำรายได้เป็นกอบเป็นกำแล้ว บางครั้งนะ ข้อมูลที่ผ่านการปรุงแต่ง, สังเคราะห์, ย่อย และตกผลึก ซึ่งมีขนาดเพียงแค่แผ่นกระดาษ A4 แผ่นเดียว บางทียังมีค่าสูงเป็นแสน ๆ บาทเลยล่ะ น่าสนใจเน้อะอาชีพนี้

[tags]วิศวกรคอมพิวเตอร์, นักวิทยาการคอมพิวเตอร์, นักเทคโนโลยีสารสนเทศ, นักปรุงแต่งข้อมูลข่าวสาร, ปรุงแต่งข้อมูล, ข้อมูล, ข่าวสาร[/tags]