การประชุมอันแสนวุ่นวาย

สองสามวันที่ผ่านมา ผมต้องเข้าประชุมบ่อยมากเลยครับ เพื่อทำความตกลงกับบริษัทที่เข้ามารับงานเชื่อมโยงข้อมูลระหว่างระบบ Front Office กับระบบ Back Office

ผมต้องวิ่งเข้าประชุมวงการเงินทีนึง แล้วก็วิ่งไปเข้าประชุมวงพัสดุทีนึง แล้วก็วิ่งเข้าไปประชุมวงต้นทุนทีนึง วุ่นวายเชียวแหล่ะ เพราะต้องไปให้ข้อมูลเพื่อให้แขกอินเดียที่มาทำงานให้เรา เขาเข้าใจว่าโดยกลไกทางคอมพิวเตอร์แล้ว เราต้องการให้เขาทำอะไรบ้าง

การประชุมเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์พวกเนี้ย จะต้องมีคนหลาย ๆ ฝ่ายเข้ามาเกี่ยวข้องครับ แต่ล่ะคนก็เก่ง ๆ กันทั้งนั้น ยึดมั่นถือมั่นในความต้องการของตนเองเป็นหลักด้วย

จุดที่น่าสนใจในการประชุมที่วุ่นวายเหล่านี้ก็คือ ผู้ใช้งานระบบครับ เพราะพวกเขามักจะพาหัวข้อการประชุมออกนอกเรื่องเสมอ ยกตัวอย่างเช่น ตามกำหนดการแล้ววาระการประชุมจะต้องทำความตกลงกันเรื่องภาพรวม จากนั้นจึงค่อยทำ To-Do List, แล้วจึงค่อยทำ GAP Analyst, แล้วจึงค่อยทำ Functional Specification เป็นต้น

แต่พอเอาเข้าจริงแล้ว โน่นเลยครับ พอกำลังพูดถึงภาพรวมอยู่ดี ๆ ท่าน ๆ ทั้งหลายก็ลากเข้าไปสู่ระดับ Functional Specification ซะอย่างนั้น บางครั้งสาหัสครับ แบบว่าลากลงไปถึง Technical Specification เลยก็มี

ผมจึงมองว่าประธานและรองประธานในที่ประชุมเป็นบุคคลที่สำคัญมาก เพราะจะเป็นบุคคลที่จะชี้เป็นชี้ตายว่า เรื่องไหนอนุญาติให้พูด, เรื่องไหนให้ข้ามไป, เรื่องไหนไม่ต้องพูด เป็นต้น

ประธานและรองประธานในที่ประชุมจึงต้องเก่งมาก ๆ ครับ เพราะนอกจากจะต้องรู้ระบบ, ธุรกิจ และเทคนิคแล้ว ยังต้องเข้าใจวัฒนธรรมการทำงานของแต่ล่ะฝ่ายอีกด้วย เพื่อควบคุมการประชุมให้เป็นไปตามวาระที่กำหนดเอาไว้ และทำให้เวลาทุกนาทีที่เสียไปในการประชุมได้ประโยชน์มากที่สุด

ผมว่านะ คนเก่งอาจไม่ใช่ผู้นำที่ดี และผู้นำที่ดีอาจไม่ใช่คนเก่งก็ได้ เน้อะ!!!

ป.ล. วงประชุมสองสามวันนี้ที่ผมต้องเข้าร่วมประชุมอ่ะนะ คนที่ร่วมประชุมทั้งฟากผู้พัฒนาซอฟต์แวร์และฟากผู้ใช้ระบบ มีแต่ระดับศาสตราจารย์, รองศาสตราจารย์, ผู้ช่วยศาสตราจารย์, ดอกเตอร์, ผู้เชี่ยวชาญระดับประเทศ นั่งกันให้พรึบไปหมด เวลาชี้แจงตอบโต้กันนี่ ยังกับยอดมนุษย์ปล่อยแสงใส่กันยังไงอย่างงั้นเลยอ่ะ โหย สุดยอด

[tags]ประชุม,ระบบ,ธุรกิจ,เทคนิค,วุ่นวาย,ซอฟต์แวร์[/tags]