สถาปัตยกรรมของเงินดิจิตอล

มนุษย์เราทุกวันนี้คุยกันง่ายกว่าเมื่อสมัยก่อนมากเลยนะครับ ตั้งแต่มีการยอมรับเงินตรากันมากขึ้น ยกตัวอย่างเช่น ถ้าผมเดินไปสนามหลวงแล้วคอแห้งขึ้นมา ผมตรงรี่เข้าไปที่รถเข็นขายน้ำตาลสด หลิ่วตาให้แม่ค้านิดนึงแล้วบอกว่าผมจะกินน้ำตาลสด แม่ค้าก็เปิดขวดน้ำตาลสดให้ผมแล้วบรรจงยื่นให้ผมอย่างช้า ๆ พร้อมทั้งรับเงินซึ่งเป็นธนบัตรจากผมมูลค่าที่ตราไว้ยี่สิบบาท

คิดดูสิครับว่ากระดาษผิวมัน ๆ สีเขียว ๆ ใบนึงซึ่งกินก็ไม่ได้ ดื่มแก้กระหายก็ไม่ได้ กลับสามารถแลกน้ำตาลสดแสนหวานแสนอร่อย ดื่มแล้วสดชื่นได้ตั้งขวดนึงแน่ะ!!!

แต่ช้าก่อนครับมันยังไม่ง่ายถึงขนาดนั้น ผมเล่าข้ามช็อตไปหน่อยนึง ผมต้องเล่าต่อว่า หลังจากแม่ค้าได้รับธนบัตรมูลค่าใบล่ะยี่สิบบาทของผมไปแล้ว สิ่งที่เธอจะทำอย่างอัตโนมัติก็คือ เปิดจอรับภาพที่ดวงตาของเธอ เพื่อตรวจคุณลักษณะของธนบัตรใบดังกล่าว พร้อมทั้งส่งภาพเข้าสู่สมองของเธอ เพื่อทำการเปรียบเทียบว่าธนบัตรดังกล่าวนั้นทรงคุณค่าและเป็นที่เชื่อถือศรัทธาจริง ๆ หรือไม่

สมองของเธอทำการวิเคราะห์ด้วยระบบ pattern recognition ทันที ว่าธนบัตรดังกล่าวนั้นมีสีสันที่ถูกต้อง, มีขนาดที่ถูกต้อง, มีพระบรมฉายาลักษณ์, มีลายน้ำ, ตัวอักษรบนธนบัตรมีรอยนูน, มีแถบเส้นพาดขวางสอดใส่อยู่ภายใน, ส่องไฟแล้วเห็นรูปดอกบัวปรากฎ, มีลายเซ็นผู้มีอำนาจลงนาม, มีข้อความที่ถูกต้องตามกฎระเบียบ, มีการระบุมูลค่าที่ชัดเจน, มีหมายเลข serial no. เป็นต้น (เยอะชิบเป๋ง)

จะเห็นว่าแค่ธนบัตรใบล่ะยี่สิบเพียงใบเดียว แค่ใบเดียวเองนะ ยังมีคุณลักษณะที่วุ่นวายมากมายอะไรขนาดนี้ ซึ่งสาเหตุเดียวที่ต้องทำให้มันดูวุ่นวายแบบนี้ก็เพราะว่า … ต้องการให้เกิดความเชื่อถือศรัทธานั่นเอง!!!

ซึ่งก็อีกเช่นกัน เมื่อใครก็ตามพบว่าธนบัตรดังกล่าว มีคุณสมบัติไม่ครบถ้วนอย่างที่มันควรจะเป็น ความเชื่อถือศรัทธาก็ย่อมลดน้อยถอยลงเป็นลำดับทันที ซึ่งสิ่งที่เขาหรือเธอจะกระทำก็มีเพียงแค่สองหนทางเท่านั้น นั่นก็คือปฏิเสธที่จะไม่รับมัน หรือ ยอมรับมันมาแล้วรีบผ่องถ่ายออกจากตัวให้เร็วที่สุด!!!

ปัจจุบันนี้เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปในแวดวงคอมพิวเตอร์ว่า เงินตราได้ขึ้นมาวิ่งเล่นบนระบบคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตมากขึ้น ขึ้นมาวิ่งเล่นในฐานะของตัวเงินจริง ๆ ไม่ใช่ในลักษณะของตัวเลขทางบัญชีอีกต่อไป

แต่ยังไงซะเงินตราที่อยู่ในระบบคอมพิวเตอร์ ก็ยังเป็นเงินตราที่ถูกหนุนหลังโดยเงินตราจริง ๆ อยู่ดี ดังนั้นเทคโนโลยีทางคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่ จึงมุ่งเน้นไปที่การ “โอนถ่าย” ตัวเลขของเงินเป็นสำคัญ หรือจะบอกว่าไงดี ต้องบอกว่าให้ความสนใจใน “ความถูกต้อง” และ “ความปลอดภัย” ในการ “โอนถ่าย” ตัวเลขของเงินเป็นสำคัญถึงจะถูก

ผมคงไม่โม้ถึงเรื่อง “ความถูกต้อง” และ “ความปลอดภัย” ในการ “โอนถ่าย” ตัวเงินครับ เพราะหน่วยกิตในวิชาทางคอมพิวเตอร์มีสอนกันอยู่แล้ว แต่ผมจะโม้ถึงว่าเราน่าจะมองเงินดิจิตอล ให้เหมือนกับที่เรามองโค้ดโปรแกรมเป็นแบบ Object Oriented Programming กันบ้างนะ!!!

อย่างที่เรา ๆ ท่าน ๆ รู้ ๆ กันอยู่ว่าซอฟต์แวร์นั้นเป็นสิ่งจับต้องไม่ได้ เรารู้ว่ามีมันอยู่ก็เพราะผลลัพท์ที่เกิดจากมัน เป็นการรับรู้ตัวตนโดยผ่านทางอ้อม และถึงแม้ว่านักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์จะเห็นว่าซอฟต์แวร์นั้นมันจับต้องไม่ได้ แต่เขาก็ยังพยายามที่จะออกแบบให้มันเป็นเชิงวัตถุ เป็น Object Oriented Programming อยู่ดี … เป็นการสร้างมโนภาพแห่งวัตถุในสิ่งที่จับต้องไม่ได้!!!

งั้นเรามาลองกันบ้างดีกว่า แทนที่จะให้เงินดิจิตอลเป็นเพียงตัวเลขโอนไปโอนมา เราก็ลองมากำหนดให้มันเป็น “มโนภาพแห่งวัตถุในสิ่งที่จับต้องไม่ได้” ก็ไม่เลวเหมือนกัน โดยลอกแบบจากการสร้างองค์ประกอบแห่งเอกลักษณ์หลาย ๆ อย่างของธนบัตรท่าจะดี

เริ่มแรกก็กำหนดให้เงินดิจิตอลมีลักษณะเป็น Object ไม่ใช่เป็นเพียงค่าตัวเลขเฉย ๆ อือม น่าจะมีองค์ประกอบประมาณนี้นะ

โครงสร้างเงินดิจิตอล

• ไบต์ที่ 0 – 9 ไว้เก็บ Serial No. ของเงินดิจิตอลโดย 1 ไบต์แทนตัวเลข alphanumeric 1 หลัก
• ไบต์ที่ 10 – 23 ไว้เก็บ Digital Signature ของผู้ออกใช้เงินดิจิตอล เพื่อยืนยันความถูกต้องของเงินดิจิตอล
• ไบต์ที่ 24 – 31 ไว้เก็บวันที่ออกใช้ของเงินดิจิตอล โดย 1 ไบต์แทนตัวเลข alphanumeric 1 หลัก
• ไบต์ที่ 32 – 37 ไว้เก็บมูลค่าที่ตราไว้ของเงินดิจิตอล โดย 1 ไบต์แทนตัวเลข alphanumeric 1 หลัก
• ไบต์ที่ 38 – 45 ไว้เก็บค่า CRC64 ซึ่งได้จากการคำนวนตั้งแต่ไบต์ที่ 0 – ไบต์ที่ 37

ทีนี้เราก็จะมองเห็นว่าเงินดิจิตอลเป็น Object ได้ล่ะ เพราะมันไม่ใช่มีแต่ตัวเลขอย่างเดียว แต่มันมีความเป็นเอกลักษณ์ของตัวมันเองด้วย จากนั้นเราก็มากำหนดมูลค่าที่ตราไว้ของเงินดิจิตอลกัน

อย่างเหรียญกษาปน์ก็กำหนดเป็น 25 สตางค์, 50 สตางค์, 1 บาท, 2 บาท และ 5 บาท ส่วนธนบัตรจริง ๆ ก็กำหนดเป็น 20, 50, 100, 500 และ 1000 ใช่ป่ะ!!!

งั้นเงินดิจิตอลก็ไม่จำเป็นต้องกำหนดเหมือนเงินจริง ๆ ก็ได้ เราอาจจะกำหนดให้มูลค่าที่ตราไว้ของเงินดิจิตอลหนึ่ง object มีค่าเป็น 10 สตางค์, 1 บาท, 10 บาท, 100 บาท และ 1000 บาทเป็นต้น

ซึ่งเมื่อเงินดิจิตอลถูกออกแบบให้เป็น object แบบนี้แล้ว การโอนเงินเพื่อชำระค่าสินค้าและบริการระหว่างผู้จ่ายและผู้รับ ก็จะไม่ใช่การโอนตัวเลขจำนวนเงินอีกต่อไป หากแต่จะต้องเป็นการโอน object ของเงินดิจิตอลให้ครบถ้วน ตามผลรวมของมูลค่าที่ตราไว้ใน object เงินดิจิตอลดังกล่าว

ไม่รู้ว่าสมมติฐานแบบนี้มันจะเกิดประโยชน์อะไรหรือเปล่าอ่ะดิ ฮา 😛

[tags]สมมติฐาน, สถาปัตยกรรม, เงินดิจิตอล, คอมพิวเตอร์, ซอฟต์แวร์[/tags]