ท้องถิ่นสู่ระดับโลก

เว๊ปไซต์ดัง ๆ ในโลกส่วนใหญ่จะอยู่ที่สหรัฐอเมริกาครับ คงเป็นเพราะเว๊ปไซต์สหรัฐอเมริกาใช้ภาษาอังกฤษ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่แพร่หลายมากที่สุดในโลก ทั้งในโลกแห่งความจริง และโลกไซเบอร์

แต่ถ้ามองด้วยตรรกะอย่างที่ผมโม้ งั้นเว๊ปไซต์ดัง ๆ ในโลกก็ควรกระจายอยู่ตามประเทศอังกฤษ, ออสเตรเลีย, แคนาดา, อินเดีย, นิวซีแลนด์, ฝรั่งเศส, อิตาลี, เยอรมันนี ด้วยดิ เพราะประเทศเหล่านี้ส่วนใหญ่ก็ใช้ภาษาอังกฤษ และส่วนใหญ่ก็เป็นประเทศอุตสาหกรรมชั้นนำของโลกด้วย

แต่มันก็ไม่ใช่อ่ะนะ ทำไมหนอ?

ผมจับสังเกตุได้อย่างนึงว่า ทุกประเทศล้วนสร้างเว๊ปไซต์เพื่อคนในประเทศของตนเอง ดังนั้นเนื้อหาของเว๊ปไซต์จึงอบอวลไปด้วยอารยธรรม, วัฒนธรรม, ประเพณี, ภาษา และรูปแบบการดำรงชีวิต ของคนในประเทศดังกล่าว

รวมเรียกสิ่งเหล่านี้ว่าความเป็นท้องถิ่น!!!

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเว๊ปไซต์ท้องถิ่นของสหรัฐอเมริกา กำลังเป็นเว๊ปไซต์ระดับโลกอยู่ ในขณะที่เว๊ปไซต์ท้องถิ่นของประเทศอื่น ๆ ก็ยังคงความเป็นเว๊ปไซต์ท้องถิ่นต่อไป จะมีบ้างที่สามารถโผล่แพรม ๆ ออกไปเป็นเว๊ปไซต์ระดับโลกได้ แต่ก็น้อย

อย่างที่รู้ ๆ เว๊ปไซต์เป็นฐานของ SaaS นั่นหมายความว่าการบริการซอฟต์แวร์ จะถูกส่งผ่านเว๊ปไซต์มายังผู้บริโภคอย่างพวกเรา

แล้วทราบมั้ยครับว่าเมืองไทยเรา มีกฎหมายควบคุมการประกอบวิชาชีพของคนต่างด้าว หรือพูดง่าย ๆ ก็คืออาชีพบางอย่างสงวนไว้สำหรับคนไทยเรา ไม่ให้คนชาติอื่นมาแย่งอาชีพเราได้

แล้วถ้าต่างชาติแย่งอาชีพของเรา โดยอาชีพที่ว่าคือการส่งบริการซอฟต์แวร์เพื่อให้บริการคนไทยล่ะ กฎหมายจะควบคุมได้มั้ย? เอ้อ น่าคิดเน้อะ

ผมยังจำ search engine ของไทยเราที่ชื่อว่า SiamGuru ได้นะ ที่ทุกวันนี้โดน Google Thai แย่งส่วนแบ่งการตลาดไปจนเหลือนิดเดียวแล้ว

ยังมีบริการเพื่อคนไทยอีกหลาย ๆ อย่างซึ่งสามารถส่งผ่าน SaaS ได้ในภายภาคหน้า ไม่ว่าจะเป็น Speech Recognition, Speech Synthesiz, Optical Character Recognition, Voice Recognition, Natural Language Processing เป็นต้น

ซึ่งบริการพวกนี้ถ้าถูกเว๊ปไซต์ระดับโลกแย่งไปทำแล้วล่ะก็ เราคงต้องลำบากในภายภาคหน้าแน่ ๆ

การยื้อแย่งในสังคมโลกมีมานานแล้วครับ ไม่ว่าจะเป็น

• การยื้อแย่งที่ดินเพื่อการเพาะปลูก และ แรงงานมนุษย์ ในยุคเกษตรกรรม
• การยื้อแย่งแหล่งวัตถุดิบแร่ธาตุ และ แหล่งระบายสินค้าสำเร็จรูป ในยุคอุตสาหกรรม

ในปัจจุบันมิติของการยื้อแย่งมีความหลากหลายมากขึ้น และน่ารังเกียจแหวะ ๆ มากขึ้นด้วย เพราะมันกลายเป็นว่าเดี๋ยวนี้ …

• มีการยื้อแย่งสมุนไพร, รหัสพันธุกรรมหายาก, ประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่น หรือสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ท้องถิ่น แล้วจดเป็นสิทธิบัตรของบุคคลหรือนิติบุคคลซึ่งเป็นต่างชาติ
• มีการแย่งผลิต หรือแย่งบริการ ผลิตภัณฑ์หรือธุรกรรมที่เคยเป็นสิ่งที่คนในท้องถิ่นทำอยู่ก่อน ไปเป็นของตัวเอง

ผมเป็นกังวลว่าต่อไปบริการ SaaS ซึ่งควรทำโดยคนไทย เพื่อท้องถิ่นไทย จะถูกต่างชาติแย่งไปทำ จนคนไทยเราทำอะไรไม่ได้ ได้แต่รอรับบริการ SaaS จากต่างชาติ ก็เท่านั้นเอง

[tags]ระดับท้องถิ่น,ระดับโลก,ท้องถิ่น,โลก,Software as a Service, SaaS,คอมพิวเตอร์[/tags]