ผมเคยดิ้นรนไม่ยอมแพ้ บอกกับตัวเองตลอดว่า …
ไม่เป็นโปรแกรมเมอร์ไปตลอดหรอก จะต้องไต่ขึ้นไปเป็นนักวิเคราะห์ระบบให้ได้ เรื่องอะไรจะต้องมาเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ตามคำสั่งของนักวิเคราะห์ระบบ?
ภายหลังผมได้เป็นนักวิเคราะห์ระบบ ผมพึมพำกับตัวเองต่อไปว่า …
ไม่เป็นนักวิเคราะห์ระบบไปตลอดหรอก จะต้องไต่ขึ้นไปเป็นระดับจัดการให้ได้ เรื่องอะไรจะต้องมานั่งวิเคราะห์ระบบ ทำ functional specification ตามคำสั่งของพวกระดับจัดการด้วยล่ะ?
ตอนนี้ผมกลายเป็นระดับจัดการชี้นำไปแล้ว ผมพึมพำกับตัวเองว่า …
เหนือเราขึ้นไป ยังมีระดับนโยบายอีก(ว่ะ) นี่ต้องไต่ไปถึงเมื่อไหร่(วะ)เนี่ย?
หันกลับมามองรอบ ๆ ตัวในที่ทำงาน ก็พบว่ามีนักวิเคราะห์ระบบและโปรแกรมเมอร์อีกหลายคน ที่คอยฟังการจัดการชี้นำจากเรา นี่เรากลายเป็นนายหัวไปตั้งแต่เมื่อไหร่(ฟระ)เนี่ย?
ถามตัวเองว่าเราอยากเรียนวิทยาการคอมพิวเตอร์ไปเพื่ออะไร ก็คิด ๆ ๆ ๆ ๆ อ้อ เราจำได้แล้ว ความทรงจำอันนี้ของเราหายไปหลายสิบปีแล้ว ….
เราอยากสร้างซอฟต์แวร์นั่นเอง จริง ๆ แล้วเราชอบสร้างซอฟต์แวร์ มันสนุก ท้าทาย ตื่นเต้น มีความสุข …
แต่ต้องเป็นซอฟต์แวร์ในแบบที่เราชอบ เราออกแบบเอง กำหนดจัดการด้วยตนเอง และชี้นำด้วยตัวเราเอง ไม่มีใครมาคอยจี้ ๆ ๆ สั่งให้เราทำ ไม่เกี่ยวกับงานประจำ มันเป็นงานอดิเรกของเรา
แล้วเราก็จะได้พบคนที่ชอบคล้าย ๆ เรา แล้วก็ร่วมสนุกไปด้วยกัน…
😛 มันเป็นเสียงในใจของผมครับ และคิดว่า geek คอมพิวเตอร์ในไทยอีกหลายคน มีเสียงแบบนี้ร่ำร้องระงมอยู่เช่นกัน 😛
[tags]ดิ้นรน,คอมพิวเตอร์,ซอฟต์แวร์,วิทยาการคอมพิวเตอร์[/tags]
ธรรมชาติของคนที่แสวงหาในสิ่งที่ตนอยากมี ผมก็เป็น ผมเชื่อว่าคนทำงานทุกคนก็เป็น เสียงในใจที่คุณมีนั่นเองทำให้เราไม่หยุดอยู่กับที่และห้าวไปข้างหน้า ไปในจุดที่สูงกว่าที่เป็นอยู่ แต่ต้องไปแบบพอเพียง พอเพียงแก่กำลังและความสามารถของตน
ผมก็เป็นคนนึงที่อยากลองขึ้นไปอยู่ในระดับบนอย่างนั้น ถึงจะรู้ว่า คงไม่ได้มานั่งเขียนโปรแกรมเป็นบ้าเป็นหลังอีกแล้ว แต่บางทีมันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะชอบไหม จนเมื่อได้ไปอยู่ตรงจุดนั้นจริงๆ … ก็ต้องลองเดินไปดู
ไม่รู้ว่าผมเป็นส่วนน้อยหรือเปล่านะครับ
ผมไม่ค่อยชอบไขว่คว้าแย่งตำแหน่ง หรือ แข่งอะไรกับชาวบ้านอ่ะครับ
ผมเลือกงาน ด้วยความสนุก ไม่ใช่ตังค์ ชื่อเสียง ตำแหน่ง หรือแค่แข่งกับชาวบ้าน
สนุกกับงานที่ทำก็พอแล้ว 🙂
Tee — เห็นด้วยๆ ผมมาเขียนโปรแกรมเพราะสนุก ตื่นเต้น เร้าใจ ถ้าต้องไปอยู่บนๆ แบบนั้น คงเรียนบริหารมาตั้งแต่แรก
แต่ขอให้พอมีพอใช้นะ เหลือกินเยอะๆ ยิ่งดี ไม่อยากเป็นพนักงานระดับล่างหรือโปรแกรมเมอร์อนาถาน่ะ 😛