จารกรรมข้อมูลของตนเอง

เราต้องมาทราบความหมายก่อนว่า “จารกรรม” นั้นมันหมายความว่ายังไง? และที่สำคัญเราต้องแยกมันออกจากคำว่า “โจรกรรม” ด้วย เพราะถึงวัตถุประสงค์ในการลงมือจะเหมือนกัน แต่นิยามอันสลับซับซ้อนซึ่งเป็นแก่นแท้ของมันนั้นมันไม่เหมือนกัน

การ “โจรกรรม” ทั้งหมดล้วนมุ่งหวังต่อการ “ขโมย” ทรัพย์สินเป็นสำคัญ และหวังผลเป็นเลิศว่าทรัพย์สินที่ “ขโมย” มาได้ จะสามารถนำไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินสด เพื่อนำไปใช้สอยตามความต้องการของตนเองได้ และส่วนใหญ่แล้วเราก็มักจะเรียกบุคคลากรที่ทำการ “โจรกรรม” ว่า “หัวขโมย”, “ขโมย” หรือ “โจร” เป็นต้น

ส่วนการ “จารกรรม” นั้นต่างกัน เพราะสิ่งมุ่งหวังของการ “จารกรรม” คือ การ “ขโมย” ข่าวสารและสารสนเทศที่ตนเองไม่รู้ อีกทั้งหวังผลเป็นเลิศว่าข่าวสารหรือสารสนเทศที่ได้รู้มานั้น จะสามารถนำไปใช้เพื่อตัดสินใจ “ทำ” หรือ “ไม่ทำ” ในบางสิ่งบางอย่าง เพื่อสร้างโอกาสอันเป็นเลิศของตนเองได้ในอนาคต และส่วนใหญ่แล้วเราก็มักจะเรียกบุคคลากรที่ทำการ “จารกรรม” ว่า “จารชน”

สำหรับเมืองไทยเรา ถ้าเป็นสมัยก่อนแล้วล่ะก็ การจารกรรมข้อมูลยังถือว่าเอาผิดไม่ได้ แต่เดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยน เรามีกฎหมายที่ชี้ชัดโป้ง ๆ ลงไปเลยว่า การจารกรรมข้อมูลถือว่าเป็นความผิด แถมกฎหมายยังเขียนไว้กว้างมาก มากจนกระทั่งถ้าเราจารกรรมข้อมูลของตนเอง เราก็มีสิทธิ์ที่จะได้รับความผิดเช่นกัน

ยกตัวอย่างเช่น ผมไปเจาะเลือดเพื่อตรวจเลือด ห้องปฏิบัติการเมื่อได้เลือดไปแล้วก็ตรวจในทุก ๆ หัวข้อที่จะตรวจได้ แต่เนื่องจากผมเลือกที่จะรู้ผลเพียงบางหัวข้อ และได้ชำระเงินเพื่อที่จะรู้ผลเพียงบางหัวข้อดังกล่าวไปแล้ว ดังนั้นทางห้องปฏิบัติการจึงเพียงแจ้งผลเฉพาะหัวข้อที่ผมเลือกเท่านั้น ซึ่งหากภายหลังผมต้องการรู้เพิ่ม และไม่อยากเสียตังค์เพิ่ม แล้วตัดสินใจง่าย ๆ ด้วยการแอบเข้าไปขโมยผลตรวจเลือดในทุก ๆ หัวข้อของตนเอง … ก็อาจเป็นความผิดได้

ตัวอย่างข้างต้นสะท้อนให้เห็นถึงอะไรบางอย่าง ซึ่งสิ่งนั้นก็คือสิทธิเหนือข้อมูลส่วนบุคคล เราจะเห็นว่าถึงแม้ว่าข้อมูลส่วนบุคคลของเรานั้น มันเป็นของเรา แต่ด้วยธุรกรรมหรือกิจกรรมอะไรบางอย่าง บางครั้งมันก็ทำให้ผู้อื่นมีสิทธิที่จะถือครองข้อมูลส่วนบุคคลของเราได้ และการลักลอบเข้าไปขโมยเอาข้อมูลของตัวเราเองออกมา มันก็กลายเป็นเรื่องโอล่ะพ่อ กลายเป็นความผิดได้เหมือนกัน

มีอยู่กรณีนึงนะอันนี้ถือว่าคลาสสิคมาก เป็นการจารกรรมข้อมูลในวงการธุรกิจที่แนบเนียนดี ว่าจะโม้ให้อ่านกันหน่อย …

เรื่องมันมีอยู่ว่า มีบริษัทผู้ให้บริการบัตรเครดิตใหญ่โตระดับโลกบริษัทนึง เขาปวดกะบาลกับเรื่องง่าย ๆ เรื่องนึงนั่นก็คือ บริษัทของเขารุกคืบเข้ามาให้บริการบัตรเครดิตในประเทศไทย แต่เนื่องจากติดขัดในกฎหมายและอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง ดังนั้นเขาก็เลยจำเป็นต้องให้ธนาคารพาณิชย์ไทย รวมถึงธนาคารพาณิชย์สัญชาติอื่นที่มาตั้งอยู่ในประเทศไทยเป็นนายหน้า เพื่อทำหน้าที่ผ่องถ่ายบริการบัตรเครดิตให้แทน

ดังนั้นถ้าเราสังเกตุกันดี ๆ ก็จะพบว่าบัตรเครดิตที่พวกเราใช้กันอยู่นั้น จะแปะยี่ห้อของธนาคารพาณิชย์ที่เราเป็นลูกค้าซะใหญ่โตเต็มบัตร ในขณะที่โลโก้ของผู้ให้บริการบัตรเครดิตระดับโลก จะถูกวางแปะเอาไว้มุม ๆ ของบัตร ถูกแมะ???

ทีนี้เราก็จะเห็นว่าจริง ๆ แล้วเราไม่ได้เป็นลูกค้าของบริษัทบัตรเครดิตตรง ๆ พวกเราน่ะเป็นลูกค้าของธนาคารพาณิชย์ต่างหาก ดังนั้นก็หมายความว่าข้อมูลส่วนบุคคลของเราก็ถูกลงทะเบียนอยู่กับธนาคารพาณิชย์ใช่มั้ยล่ะ? แล้วบริษัทที่ให้บริการบัตรเครดิตได้ข้อมูลอะไรไปล่ะ???

ความจริงก็คือบริษัทผู้ให้บริการบัตรเครดิตมีข้อมูลลูกค้าอยู่ในมือแบบแนวกว้างเท่านั้น ไม่มีแบบแนวลึกเลย เพราะเขามีแต่ข้อมูล 1) หมายเลขบัตรเครดิต, 2) วงเิงิน, 3) วงเงินคงเหลือ และ 4) รายการใช้จ่าย ส่วนลูกค้าเจ้าของบัตรชื่อสกุลอะไร, ที่อยู่อยู่ที่ไหน, เบอร์มือถือเบอร์อะไร เขาไม่มีซักอย่าง

เราอาจจะเห็นว่าไม่เห็นจะมีอะไรยาก ก็ให้บริษัทบัตรเครดิตขอข้อมูลจากธนาคารพาณิชย์ที่ตัวเอง party ด้วยก็หมดเรื่อง ซึ่งพอเอาเข้าจริงแล้ว เหอะ ๆ มันทำไม่ได้ เนื่องจากข้อมูลของลูกค้าธนาคารพาณิชย์นั้น ได้รับความคุ้มครองโดยพระราชบัญญัติธนาคารพาณิชย์ ทำให้ไม่สามารถเปิดเผยส่งเดชได้ ถึงแม้ว่าจะเป็น party กันก็ตาม แป่ว!!!

หลังจากคิดไปแปดสิบตลบ ในที่สุดเบอร์หนึ่งของบริษัทบัตรเครดิตประจำประเทศไทยก็คิดออก ว่าจะเอาข้อมูลของลูกค้ามาเก็บเอาไว้ เพื่อเอาไปทำการตลาดต่อไปยังไงดี ว่าแล้วก็เรียกบริษัทที่ทำ Outsource CRM เข้ามาคุยด้วย โดยบอกเงื่อนไขแบบไม่ปิดบังว่า ตัวเองนั้นไม่มีข้อมูลลูกค้าอยู่เลย จึงทำการตลาดอะไรต่อไม่ได้ อยากให้บริษัทที่ทำ Outsource CRM ช่วยมาต่อจิ๊กซอว์ตรงนี้ให้หน่อย

ว่าแล้วเบอร์หนึ่งของบริษัทบัตรเครดิต ก็สาธยายแผนการจารกรรมข้อมูลลูกค้าของตนเองว่า เขาจะทำกิจกรรมกระตุ้นการตลาด โดยการใช้ภาพยนตร์เรื่อง “เจมส์บอนด์พยัคฆ์ร้าย 007” เป็นจุดขาย โดยจะว่าจ้างให้พระเอกของเรื่องดังกล่าว และว่าจ้างจางซิยี่นางเอกจีนชื่อดัง เพื่อเข้ามาถ่ายทำโฆษณาสั้น ๆ ในประเทศไทย

โดยเนื้อเรื่องของโฆษณาจะประมาณว่าพระเอกจะรีบไปให้ทันนัดสำคัญบางอย่าง แต่รถติดก็เลยต้องจ้างคนขับตุ๊ก ๆ (ดาราคนไทยที่เป็นผู้ชายปากกว้าง ๆ) ให้มาขับสามล้อตุ๊ก ๆ บรรทุกเจมส์บอนด์ตะลุยไปตามถนนเมืองไทย เพื่อไปให้ทันนัดสาวให้จงได้ โดยโฆษณาจะจบลงที่พระเอกให้รางวัลแก่คนขับสามล้อตุ๊ก ๆ โดยการมอบบัตรเครดิตให้ไปใช้รูดปรึ๊ด ๆ ตามสะดวก

และเพื่อให้ลูกค้าของบัตรเครดิตมีโอกาสร่วมสนุก และได้รับรางวัลเหมือนกับคนขับรถตุ๊ก ๆ ในโฆษณา ก็ขอให้ลูกค้าโทรศัพท์เข้ามาที่ Call Center พร้อมทั้งให้ข้อมูลของตนเองแก่ Call Center เพื่อที่บริษัทบัตรเครดิตจะได้นำข้อมูลของลูกค้า ไปเป็นส่วนหนึ่งเพื่อใช้จับรางวัล และจะประกาศรายชื่อผู้โชคดีที่ได้รับรางวัลให้ทราบต่อไป

ผมฟังจนจบแล้วก็หัวเราะหึ ๆ พร้อมทั้งคิดในใจว่ากูรู้แล้ว ว่าท่านเบอร์หนึ่งต้องการอะไร และก็เป็นดังคาด บริษัท Outsource CRM ดังกล่าว ต้องรับงานในส่วนของ Call Center มา โดยมีงานใหญ่เป้ง ๆ อยู่เพียง 2 เรื่องเท่านั้น นั่นก็คือ

1. คิด workflow ออกมา เพื่อจะได้ให้เจ้าหน้าที่ Call Center รีดข้อมูลส่วนบุคคลของลูกค้าบัตรเครดิตมาเก็บไว้ให้ได้มากที่สุด โดยที่ลูกค้าไม่ได้รู้สึกว่าเสียเวลาหรือรำคาญกับการที่จะต้องถูกถามข้อมูลอันแสนจะเซ้าซี้ และ
2. เก็บข้อมูลส่วนบุคคลของลูกค้าที่ได้มาทั้งหมดเอาไว้ รวบรวมให้สะอาดหมดจดและสมบูรณ์ พร้อมทั้งส่งมอบให้กับบริษัทบัตรเครดิตเมื่อจบกิจกรรมแล้ว โดยไม่สนใจว่าซอฟต์แวร์ที่ใช้ ฐานข้อมูลที่ใช้ หรือแม้กระทั่ง server ที่ใช้นั้นจะเป็นยี่ห้ออะไร

ตอนจบของเรื่องนี้ถือว่าชนะกันทุกฝ่าย เพราะบริษัทบัตรเครดิตได้ข้อมูลส่วนบุคคลของลูกค้าไปถึง 80% ของลูกค้าทั้งหมดที่มี (แสดงให้เห็นว่าคนใช้บัตรเครดิตนี่โลภกันจัง เห็นมีกิจกรรมได้ของฟรีอะไรก็เล่นด้วยทั้งนั้น) ในขณะที่บริษัท Outsource CRM ก็ได้ตังค์ไปใช้ แถมได้หน้าได้เครดิตว่าเคยทำงานให้กับบริษัทบัตรเครดิตระดับโลกอีกด้วย

จะมีก็แต่ลูกค้าบัตรเครดิตยี่ห้อนี้เท่านั้นแหล่ะ ที่ไม่รู้ว่ากิจกรรมการตลาดที่ทำออกมาตั้งมากมายนั้น แท้ที่จริงแล้วก็เพียงต้องการจารกรรมข้อมูลของลูกค้าเท่านั้นเอง!!!

บางครั้งคนเราก็ยอมออกแรงโค่นต้นไม้ใหญ่ทั้งต้น เพียงเพราะหวังจะได้รังนกซึ่งมีนกตัวเล็ก ๆ อยู่บนยอดไม้เท่านั้นเอง

[tags]จารกรรม,ข้อมูล,ขโมย,โจรกรรม,ข้อมูลส่่วนบุคคล,call center, crm, บัตรเครดิต[/tags]